Peter Calthorpe is één van de 25 meest innoverende mensen op deze planeet. Als architect en stedenbouwkundige werkt hij hard aan het heruitdenken van modellen betreft stedelijke groei in Amerika. In deze uiteenzetting (in het Engels) bespreekt Peter wat de impact is op de aarde , en zo onze ecologische voetafdruk, vanwege ons denkwijze qua bouwen in termen van oppervlaktes. Deze manier van bouwen en gebruik maken van land eist veel meer van onze planeet dan ze kan geven.

Sedert 1960 is de populatie op onze planeet verdubbeld met alle gevolgen van dien. De oppervlakte wat betreft landbouw voor deze verdubbeling blijft nagenoeg dezelfde. De totale oppervlakte voor akkers en teeltgronden, samen met weiden die gebruikt worden om rund, schapen en andere dieren te laten grazen, bleven over de jaren zo goed als gelijk. Er werd zo goed als geen extra grond ingepalmd om de vraag naar voedsel van de groeiende populatie te beantwoorden.

De beperkte groei van weiden is te wijten aan het centraliseren van dieren. Vele dieren grazen niet meer op open vlaktes, maar zijn eerder in elk hun eigen hokje geplaatst in een batterij waardoor de nood aan extra grond wegvalt. In de statistieken ziet dit er goed uit wat betreft behoud van grasland, maar dat is anders in de realiteit.

Ook de ecologische voetafdruk die we na laten op het landschap hebben we dramatisch groter gemaakt. Meer en meer wordt hout gebruikt om te bouwen. Ook is de impact van onze visserij steeds groter geworden. Meer mensen brengt meer vraag met zich mee.

De oppervlakte gebruikt voor openbare plaatsen, industrie en technische infrastructuur is ook toegenomen, maar de hoeveelheid oppervlakte tegenover de andere gebruikte vierkante meters is zo goed als verwaarloosbaar. Let wel op, deze zitten ook in de lift en slorpen ook land op, op deze planeet. Niet te onderschatten natuurlijk.

De grootste impact op ons land is de energie die wij vergen/vragen. In deze grafiek is de energie die we verbruiken voorgesteld als de hoeveelheid bosrijke gebieden in hectare die we zouden nodig hebben om ons verbruik van energie te compenseren. Ons energieverbruik is maar liefst verviervoudigd in slechts één generatie. Ergens midden de jaren 80 zijn we over de schreef geweest en zijn we voorbij het punt gegaan waar de aarde nog nét genoeg kon absorberen voor wat we verbruikten. Met andere woorden, wij vragen nu meer van de planeet dan wat ze ons kan bieden.